Με το Καρναβαλικό μας Συνεργείο, έχουμε τη δυνατότητα να κατασκευάσουμε φιγούρες ηρώων από παραμύθια, να τα τοποθετήσουμε σε ένα ανοιχτό Δημοτικό χώρο, προσβάσιµο καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Aν προσθέσουμε ένα ανοιχτό θεατράκι, μπορούμε εκεί να διοργανώνουμε «ημέρες παραμυθιού και κουκλοθέατρου», αλλά και εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους. 
Μπορούμε στην προσπάθεια μας αυτή, να εμπλέξουμε αρχικά τη Σχολή Καλών Τεχνών, το Εργαστήρι Μαρμαροτεχνίας της Τήνου αλλά και Γλύπτες από όλη την Ελλάδα και μελλοντικά Ευρωπαϊκά Κράτη, ζητώντας τους να μας δώσουν Ήρωες των Παραμυθιών τους και εμείς να αφιερώνουμε κάθε χρονιά τις εκδηλώσεις μας στην συγκεκριμένη χώρα.
Αναρωτιέμαι: Δεν θα ήταν ωραίο να ζητούσαμε από τους φίλους μας Ιταλούς να φτιάξουν τον Πινόκιο; Να διαβάζεται από Παραμυθάδες το παραμύθι του, αλλά και να προβάλλουμε την ταινία σε υπαίθρια προβολή;
Τώρα θα πείτε, γιατί πάρκο παραμυθιών; Γιατί στην Πάτρα;
Γιατί δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα.
Γιατί η Ελλάδα είναι η μητέρα του παραμυθιού.
Μία λέξη ΑΙΣΩΠΟΣ τα λέει όλα.
Άλλωστε, από τη λέξη ΘΥΡΑ –άνοιγμα- έχουμε τα παράγωγα: ΠΑΡΑΘΥΡΟ, ΜΥΘΟΣ, ΠΑΡΑΜΥΘΙ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΠΑΡΑΒΟΛΗ, ΠΑΡΟΙΜΙΑ.
Διότι οι μύθοι και τα παραμύθια είναι ένας γλυκύτατος, πλάγιος και ευχάριστος τρόπος να μεταβιβάσουμε στα παιδιά μας τις μεγάλες αξίες της ζωής.
Τα οφέλη από ένα τέτοιο πάρκο θα είναι πολλά και σε συνδυασμό με το καρναβαλικό χωριό, μελλοντικά θ αποτελέσουν πόλο έλξης εγχώριου και Διεθνή Τουρισμού.
Αυτά μου ψιθύρισε ένα πρωινό ο φίλος Δημήτρης Αβούρης, κι εγώ σας τα μεταφέρω, γιατί έχω μάθει να ακούω και να προτείνω για την πόλη μου σωστές και πρωτότυπες ιδέες. Γιατί, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Μοιραστείτε το άρθρο!